Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ο Πάγκαλος, αδέρφια, δεν κάνει κέφι τις οργανωμένες μειοψηφίες. Το δήλωσε, μετά από δυο τρεις σφυριχτές ανάσες, πάνω στην πέψη. Ξέρετε, μια τσανάκα χωριάτικη, φετούλα μαζί με τον ντενεκέ και το καπάκι του και ψωμί για παπάρες. Προφανώς εξαιρείται η οργανωμένη μπαρόκ μειοψηφία που λέγεται νέο ΠΑΣΟΚ και καμώνεται πως κυβερνάει, ενώ ο αντιπρόεδρας καμώνεται πως την συντονίζει. Φανταστείτε, είναι και …συντονισμένα όσα κάνουν!
Τις οργανωμένες πλειοψηφίες τις γουστάρει άραγε; Σαν αυτή που θα τον στείλει σπίτι του;
Στηλίτευσε τους αγανακτισμένους, ως κινούμενους από συναίσθημα ή μια στιγμή οργής και φοβάται μην πέσει χούντα και θανατικό, διότι πολιτικό κίνημα σχηματίζει μόνο «μια ιδέα για την οποία αξίζει κάποιος να κάνει θυσίες».
Ο Πάγκαλος άλλωστε είναι γνωστός για τις θυσίες του. Είναι συνώνυμα. Τον βλέπεις και λες «κοίτα ρε παιδί μου, ο άνθρωπος έχει χαραγμένες τις θυσίες στο πρόσωπο του».
Έχει αυτό το κάτι στο βλέμμα, ειδικά όταν μιλάει για τους στρατιωτικούς, τους «αντιπαραγωγικούς» ντε, τους «κοπρίτες» δημοσίους υπαλλήλους, το ΚΚΕ, τους αγανακτισμένους, τους παλιοσυριζαίους της Κερατέας κλπ. Μα όλοι συριζαίοι είναι εκεί; Κοίτα ρεύμα ο Αλέξης στην αρβανιτιά!
Όταν μιλάει για όλους αυτούς, ήτοι αθροιστικά για το σύνολο της κοινωνίας, ο υπουργός των Ιμίων, των S 300, του Οτσαλάνειου άγους και των πρόσφατων άθλων του, έχει στο βλέμμα την ευαισθησία που έχει το μάτι της ρέγγας στη λαδόκολα, πλην την πλύνεις απ’ το αλάτι, για να ακριβολογούμε.
Και ποια είναι η ιδέα για την οποία έκανε ο Πάγκαλος θυσίες και τι θυσίες; Ελάτε, παίδες, ζοριστείτε λίγο. Βρείτε μου πρώτα την ιδέα. Κάποια ιδέα, ό,τι να ‘ναι. Και μετά θα μου βρείτε και τις θυσίες. Όποιος την βρει την ιδέα για την οποία θυσιάστηκε και θυσιάζεται ο Πάγκαλος κερδίζει εφτά κιλά ανακυκλωμένα σκουπίδια και βόλτα με μονοπύθμενο. Α, κι ένα cd του Μπάμπη του αναλυτή. Άμα το παίξεις ανάποδα, ακούς τον Παπακωνσταντίνου, τον υπουργό με τη σάκα, όχι τον Βασίλη, να τραγουδάει το «ζούλα σε μια βάρκα μπήκα» και την κόρη του μπαμπά της να μιλάει στο συνέδριο των βαφτιστηριών της και των σύντεκνων για ταφόπλακες. Φτύστε τον κόρφο σας.
Γιατί μουγκαθήκατε; Δεν πάει το μυαλό σας, ε; Ωρέ ζαγάρια, τον «σοσιαλισμό» εννοεί. Greek socialism. Πρώτα ζιβάγκο, πενιές, μαγκιά πέντε κρίκοι ένα τάληρο, διορισμοί, ΜΟΠ, πακέτα Ντελόρ, πακέτα γενικώς. Μετά σατέν γραβάτες, χρηματιστήριο, Ολυμπιακοί, μπάκα πιο μεγάλη από το χρέος και πουλάμε γενικώς πνεύμα θυσίας και αυτοθυσίας. Πως το ‘πε κι ο πρόεδρος του ΣΕΒ; «Θα πεινάσουμε». Μαζί; Εμείς κι αυτός; Ναι, ε;
Το να σου ζητάει, αδέρφια, θυσίες ο Πάγκαλος είναι πρόσκληση σε ανταρσία.
Όταν μετά από καμιά τριανταριά χρόνια πατήσει τα εκατό και παλεύοντας με καμιά συκωταριά αποχωρήσει για την Βαλχάλα του σοσιαλισμού, θα ‘χει τόσα να πει με τον Κάρολο, τον Φρειδερίκο, τον Βλαντιμίρ Ίλιτς, τον Μένιο και την Αλεξάνδρα Κολοντάϊ. Θα μιλήσουν για τις θυσίες τους.
Εγώ πάντως, που, όπως κι ο σχωρεμένος Ετσεβίτ, πολύ τον υπολήπτομαι τον αντιπρόεδρα, ανησύχησα. Λέω, έχει γούστο αυτοί οι αγανακτισμένοι της Πλατείας Συντάγματος να μας ρίξουν στα δίχτυα του Αιγυπτιακού Στρατού ή καμιάς οργανωμένης μειοψηφίας, όπως η Ένωση Εθνικοφρόνων Αρβυλοποιών και να εκδιωχθεί ο Πάγκαλος και η Ιδέα του! Δηλαδή να ανακοπεί η πορεία της χώρας προς τον αληθινό σοσιαλισμό, τα χρυσά κουτάλια της απόλυτης ισότητας.
Ρίγος ένοιωσα. Πήγα λοιπόν μια βόλτα, να δω από κοντά από πού θα ξεκινήσει το κακό.
Λοιπόν είδα απλούς ανθρώπους, παντός είδους. Φαμελιάρηδες και πιτσιρικάδες, φρικιά εν αναμονή, σαστισμένους μπαχαλάκηδες που αμήχανοι βλέπουν ένα κλίμα που δεν τους «σηκώνει» αλλά και ανθρώπους, πάρα πολλούς, η πλειοψηφία, που είναι ολοφάνερο πως πρώτη φορά βγαίνουν στο δρόμο και μάλιστα για να ρίξουν το παράσημο της ανοιχτής παλάμης στην κυβέρνηση και τους βοηθητικούς της. Είδα λοιπόν πολίτες, κυριολεκτικά κάθε είδους, αγανακτισμένους αλλά απόλυτα πολιτισμένους. Ακηδεμόνευτους. Σίγουρα θα προσπαθήσουν να χωθούν διάφοροι. Τροτσκιστές, αντεξουσιαστές, ορθόδοξοι κομμουνιστές, μπουμπούκοι, πολιτικοί ζογκλέρ, κάθε καρυδιάς καρύδι, θα ζαχαρώνουν την ιδέα να «ηγηθούν» του πλήθους. Χλωμό το βλέπω.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν χρειάζονται κάποια «πρωτοπορία» γιατί είναι οι ίδιοι, όλοι, η πρωτοπορία. Με συνθήματα πατριωτικά και μία μόνο Σημαία. Την Σημαία. Δεν υπάρχουν οι πάνω, οι λίγοι, κι οι κάτω, οι πολλοί. Είναι Λαός. Είναι ο Λαός.
Πάντως σε όλους αυτούς τους απλούς ανθρώπους, στεναχωριέμαι που το λέω και τ’ ακούει ο θεματοφύλακας του σοσιαλισμού και συντονιστής της Τίνας, αλλά βλέπω όντως μια Ιδέα: να ξεφορτωθούν την οργανωμένη μειοψηφία που κατασυκοφάντησε την χώρα, καθυβρίζει, εκβιάζει κι απειλεί συνεχώς το λαό. Και, ρε συ Πάγκαλε, νομίζω πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν και θυσίες! Κοίτα να δεις…
antinews.gr/
