«Ελληνική Φυλή τί φωνάζεις; Μπήκαν κλέφτες στο μαντρί; Αν τολμάς, έμπα και διώξτους».
Περικλής Γιαννόπουλος
Καθόλου «αγανακτισμένη» δεν πρέπει να είναι, κατά την γνώμη μου, η πλειοψηφία του λαού μας. Το έχω ξαναγράψει και, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να το επαναλάβω, ότι όποιοι
εμπλέκονται, με οποιονδήποτε τρόπο με την πολιτική, θα πρέπει να μιλούν ξεκάθαρα.
Τουλάχιστον για μένα, που επαίρομαι ότι υπηρετώ τις εθνικές ιδέες, είναι απολύτως επιβεβλημένο να λέω τη γνώμη μου με θάρρος, χωρίς να υπολογίζω αν αυτό αρέσει ή όχι. Η επιβίωση του έθνους μου, δεν είναι «facebook» και δεν έχει ανάγκη από «like». Και για να επιβιώσει το ελληνικό έθνος δεν έχει καθόλου ανάγκη από «αγανάκτηση», αλλά από ευθύνη, περίσκεψη, σωφροσύνη και αυτοκριτική.
Δεν μπορώ να καταλάβω, από που αντλεί αυτός ο λαός το δικαίωμα να αγανακτεί, όταν επί 37 συναπτά έτη, στηρίζει με την ψήφο του αυτούς, που ευθύνονται για τον αφελληνισμό του. Γιατί στην ουσία, αυτό συνέβη κατά τη γνώμη μου, από το «μεταπολιτευτικό τσίρκο». Ένα τσίρκο αποτελούμενο από δύο κόμματα και δύο οικογένειες. (και μια τρίτη, που δεν πρόκαμε).
Πού ήταν οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, όταν αυτό το ξεδιάντροπο «τσίρκο», εκτόξευε από τα πρώτα του χρόνια, τα μηδενικά χρέη που παρέλαβε από την χούντα;
Πού ήταν οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, όταν αυτό το «τσίρκο» ξεπουλούσε τα εθνικά μας συμφέροντα επειδή βρίσκονταν «μακρυά» ή χαριεντίζονταν με τους δυνάστες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού;
Πού ήταν οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, όταν καταργήθηκε η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών από τα σχολεία;
Πού ήταν οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, όταν 37 (!!!) κατασκευαστές οχημάτων στην Ελλάδα, έκλειναν ο ένας μετά τον άλλον τις επιχειρήσεις τους;
Πού ήταν οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, όταν ο εθνικός μας πλούτος κατακρεουργήθηκε από τους δήθεν σωτήρες του;
Πού ήταν οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, όταν το Δημόσιο διογκώθηκε σε επίπεδα Σοβιετικών Λαϊκών Δημοκρατιών και η προκοπή αντικαταστάθηκε από το βόλεμα;
Πού ήταν οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, όταν μονοπωλούνταν η πολιτική ζωή του τόπου από Κοσκωτάδες, Τόμπρες, εξοπλισμούς, χρηματιστήριο, Βατοπαίδι, υποκλοπές, Siemens κ.λπ.;
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για αυτόν το λαό και τη συμπεριφορά του τα 37 αυτά χρόνια. Είναι πολύ εύκολο, άλλωστε...
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι να καταλάβει αυτός ο λαός ότι αποτελεί ένα τμήμα και μάλιστα απειροελάχιστο, ενός άλλου, κατά πολύ μεγαλύτερου οργανισμού, που λέγεται Έθνος. Κι έχει την ευθύνη, στα λίγα χρόνια που ζει, να φροντίσει το Έθνος του, το οποίο είναι διαχρονικό.
Όπως, τεράστια ευθύνη έχει, απέναντι στον εαυτό του και στις γενιές που έρχονται, να βρει λύσεις στα προβλήματά του. Τις λύσεις όμως δεν θα τις βρει στρουθοκαμηλίζοντας και αγανακτώντας. Θα τις βρει μόνο κάνοντας την αυτοκριτική του. Και συνειδητοποιώντας τι ακριβώς του φταίει.
Κι αυτό που του φταίει είναι υπαρκτά πρόσωπα με ονοματεπώνυμα, τα οποία ψήφιζε και ξαναψήφιζε τόσα χρόνια, δίνοντάς τους το δικαίωμα να διαλύσουν την πατρίδα μας.
Από εκεί, λοιπόν, πρέπει να ξεκινήσει ο Ελληνικός λαός. Να σταματήσει να κατηγορεί τους άλλους για την κατάντια του και να αγανακτήσει, πρώτα και κύρια, με τον εαυτό, μήπως συνέλθει και δεν επαναλάβει στο μέλλον τα ίδια λάθη!
του Νίκου Τζιόπα
thermopilai.org
