Αρκούν οι απεργίες, οι πορείες, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, άραγε;

Κυβερνητικός τυφώνας εν εξελίξει

Από το Μαρικάκι

Αυτό δεν είναι κυβέρνηση, είναι ο τυφώνας Κατρίνα! Πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών έχουν σημάνει συναγερμό στο κυβερνητικό επιτελείο για το τρέχον δίμηνο Αυγούστου – Σεπτεμβρίου κατά το οποίο θα δρομολογηθεί το τελικό στάδιο κατεδάφισης της χώρας: οι αποκρατικοποιήσεις, το γενικότερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, το οριστικό γκρέμισμα
της υγείας και της παιδείας, αναμένεται να εισπαραχθεί η νέα σοδειά εσόδων από φόρους κι εισφορές, καθώς και το αποτέλεσμα των νέων μέτρων, θα κορυφωθεί η επίθεση στο Δημόσιο.

Όσο η κρίση στην ευρωζώνη θα βαθαίνει και το χάος στις διεθνείς αγορές επεκτείνεται τόσο οι κινέζοι της Ευρώπης, δηλαδή εμείς, θα φορτωνόμαστε νέα μέτρα ώστε να καλυφθούν οι δανειστές, οι οποίοι μοιραία θα στρέψουν τη δανειοδότηση αλλού και δεν θα συζητούν ούτε για τα προσχήματα, όπως τώρα, τη χορήγηση δήθεν ρευστού στις τράπεζες για την εκκίνηση της ανάπτυξης.

Τότε θα μείνουμε να λογαριάζουμε τι καλά που τα κατάφερε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μας εξορθολόγισε και από «κοπρίτες» και «τεμπέληδες» μας έκανε «ανθρώπους», δηλαδή ανέργους σε ποσοστό 20% και βάλε, τι καλά που τα κατάφερε να πετάξει στην ανεργία ανθρώπους λίγο πριν τη συνταξιοδότηση και να τους ανοίξει την πόρτα της «κοινωφελούς εργασίας» ώστε μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς να παίρνουν τα ίδια ψίχουλα με τα παιδιά τους (άραγε για ποιον η κοινή ωφέλεια σε
ένα κράτος που δεν αναγνωρίζει πλέον το «κοινό» συμφέρον, αλλά μόνο το συμφέρον των δανειστών). Και τι κότσια που χρειάζεται να δείχνει την πόρτα της εξόδου σε χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους αφού επί δεκαετίες υπέκλεπτε την ψήφο τους και τώρα τους κουνάει το μαντήλι με σαρδόνιο χαμόγελο, πίσω από την τζαμαρία της υφαρπαγμένης εξουσίας, αφήνοντάς τους να νιώθουν και κερατάδες και δαρμένοι. Δε θα ανεχτούμε αργομισθίες και λευκές απεργίες – δηλαδή «μούτρα» και «νάζια» - επειδή σας κόψαμε ένα επιδοματάκι κει χάμω (και κάμποσους μισθούς), λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Τι ωραία κοινωνία δουλοπάροικων με «ευρωπαϊκές» φατσούλες, όχι «μαύρους» ή τίποτα «σχιστομάτηδες», που φτιάχνει η κυβέρνηση (υπόδειγμα και για τις άλλες χώρες τις ευρωζώνης), για τα επόμενα τριάντα χρόνια, τρελαίνεσαι να τους έχεις στη δούλεψή σου. Και τι «αποθεραπευμένη» οικονομία θα οικοδομήσει, όπου άμα την εγκατάλειψη της χώρας από τους δανειστές – και αφού θα έχουν αντλήσει ό,τι μπορούν σε ρευστό, πόρους ή τιτλοποιημένα περιουσιακά στοιχεία - οι επόμενες γενιές δεν θα βρουν τίποτα όρθιο για να ξαναξεκινήσουν.

Και το ερώτημα είναι τι είδους αντίδραση απαιτείται πλέον από την κοινωνία και τους οργανωμένους φορείς (όσοι ακομα την εκπροσωπούν); Αρκούν οι απεργίες, οι πορείες, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, άραγε;
Πηγη