Τα επιτόκια για το ισπανικό και ιταλικό χρέος σημείωσαν αλματώδη αύξηση, θέτοντας τις δυο χώρες σε κατάσταση επιφυλακής.
Στην Ισπανία, η τιμωρία που επιφύλαξαν οι αγορές και τα χρηματιστήρια στην οικονομία της χώρας, ανάγκασαν τον πρωθυπουργό Rodríguez Zapatero να συναντηθεί εκτάκτως με την αντιπολίτευση, με σκοπό την ανάλυση των συνεπειών για τη πιστοληπτική κατάσταση της χώρας, και την απομάκρυνση των φόβων που θέλουν την Ισπανία να χρειάζεται την οικονομική διάσωση της ΕΕ.
Οι συνεχείς επιθέσεις των χρηματαγορών εναντίον του ισπανικού και ιταλικού χρέους, απειλούν την επιβίωση της ευρωζώνης, η οποία είναι τελείως εκτεθειμένη, αφού δεν υπάρχουν οι ανάλογες πολιτικές αντιδράσεις που θα αντιμετώπιζαν την ασύστολη κερδοσκοπία εναντίον των εθνικών χρεών.
Η Ευρώπη ολιγώρησε στο να αντιμετωπίσει τις ρίζες της ελληνικής κρίσης, και να παρουσιάσει ένα ενωμένο μέτωπο διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων.
Εν τω μεταξύ, η Ισπανία και η Ιταλία παραμένουν παγιδευμένες σε ένα αδιέξοδο που οφείλεται στην εφαρμογή ενός δραστικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων. Όσο πιο μεγάλες οι περικοπές σε μια οικονομία,
τόσο μειώνονται οι προοπτικές ανάπτυξης. Οι επενδυτές γνωρίζουν πολύ καλά πως χωρίς ανάπτυξη δεν έχουν ελπίδα να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Συνεπώς, το κόστος δανεισμού συνεχίζει να ανεβαίνει, ο κλοιός σφίγγει, και η οικονομία συρρικνώνεται. Και αυτό θα συνεχίζεται μέχρι να χρειαστεί μια διάσωση.
Ο Αύγουστος θα είναι ένας σκληρός μήνας δοκιμασιών για την Ισπανία και την Ιταλία. Οι ενδεχόμενες εκλογές δεν επηρεάζουν τους επενδυτές όσο η προοπτική της μη ανάπτυξης. Για παράδειγμα, το ισπανικό ΑΕΠ προβλέπεται πως ίσως αυξηθεί κατά 0.7% φέτος στη καλύτερη περίπτωση. Παράλληλα, μεγάλο ρόλο παίζουν για τους επενδυτές η στασιμότητα της παγκόσμιας οικονομίας (βλ. ΗΠΑ), και η κακή διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης.
Μέχρι στιγμής, ούτε η Γερμανία ούτε η ΕΚΤ κατάφεραν να προχωρήσουν στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν πρόσφατα στη Σύνοδο Κορυφής. Η Ευρώπη έχει μπει σε μια φάση μη αναστρέψιμης κρίσης. Αν οι δυο από τις μεγαλύτερες οικονομίες της, αναγκαστούν να ζητήσουν διάσωση, τότε αυτό θα σημάνει θανάσιμο κίνδυνο για το ενιαίο νόμισμα.
Η ισπανική κυβέρνηση έχει να επιλέξει μεταξύ δυο κακών. Αν τα σπρεντς δεν πέσουν, το κόστος δανεισμού θα ανέβει κι άλλο, το ίδιο και η εξυπηρέτηση του χρέους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χώρος για πολιτικές μανούβρες. Με τέτοια σπρεντς, είναι αδύνατη η όποια οικονομική ανάκαμψη, η δημιουργία θέσεων απασχόλησης, και η καταπολέμηση της ανεργίας.
Μια αντίδραση από πλευράς ΔΝΤ, είναι να ζητηθεί από τη Ευρώπη μια επιπλέον μείωση κατά 2% των ΑΕΠ, στους εθνικούς προϋπολογισμούς. Κάτι τέτοιο όμως θα στραγγαλίσει την ανάπτυξη και θα σημαίνει αναβολή της προοπτικής ανάκαμψης για τα επόμενα 5 χρόνια.
Ο κύβος ερρίφθη. Οι συμβατικές μέθοδοι απέτυχαν. Χρειάζονται νέες. Μια τέτοια θα ήταν η άμεση επέμβαση της ΕΚΤ, που θα μπορούσε να αγοράσει μαζικά το ισπανικό και ιταλικό χρέος. Μια άλλη, θα ήταν η αποδοχή ενός ευρωπαϊκού χρέους, που θα αντικαθιστούσε τα εθνικά χρέη.
S.A.-El Pais
http://www.antinews.gr/2011/08/05/116598/
