Η δήλωση είναι πασίγνωστη. Εξίσου πασίγνωστο ότι ανήκει στον Γιούνκερ, τον επικεφαλής της Ευρωζώνης.
Μια αξιοσημείωτη «λεπτομέρεια»: Η δήλωση αυτή έγινε τον Ιούνη του 2011!
Δηλαδή, η «πέραν πάσης φαντασίας» πολιτική τους αγριότητα είναι δεδομένη και.... ομολογημένη πολύ πριν από τις «μαραθώνιες» και «αγωνιώδεις» τηλεδιασκέψεις τους.
Εχουν αποφασίσει να διαπράξουν εναντίον του ελληνικού λαού όσα δε βάζει η φαντασία του ανθρώπου, πολύ πριν ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος επικαλεστούν τις «έκτακτες συνθήκες» ενόψει της 6ης δόσης.
Πρόκειται, φυσικά, για τις νέες «έκτακτες συνθήκες». Που με τη σειρά τους ήρθαν να προστεθούν στις προηγούμενες «έκτακτες συνθήκες» που είχαν ανακαλυφθεί ενόψει της 5ης δόσης, οι οποίες επίσης είχαν προστεθεί στις παλιότερες «έκτακτες συνθήκες» ενόψει της 4ης δόσης κ.ο.κ.
Εν ολίγοις:
Ο καταποντισμός του ελληνικού λαού στον Καιάδα - από την πρώτη κιόλας στιγμή εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης - είναι προαποφασισμένος.
Τα μέτρα, τα χαράτσια, η λεηλασία, ο εξανδραποδισμός του λαού είναι μια προειλημμένη επιλογή.
Οσο για το μέγεθος της λαϊκής συμφοράς που όλα αυτά επιφέρουν «ξεπερνά κάθε φαντασία»!
Δεν πρόκειται για αυθαίρετο ή υπερβολικό ισχυρισμό. Το ομολογούν, το διακηρύσσουν οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες αυτής της...
ευφάνταστης και προμελετημένης βαρβαρότητας.
Σε όσα λένε, επομένως, περί «έκτακτων συνθηκών» δεν υπάρχει τίποτα το «νέο». Τίποτα το «καινούριο».
Τίποτα το «έκτακτο» δεν τους «υποχρεώνει» να λειτουργούν ως «δήμιοι». Διότι, πολύ απλά, πρόκειται για «τακτικούς», για «μόνιμους» δήμιους, για σεσημασμένους υπαλλήλους της πλουτοκρατίας, με συγκεκριμένη, προαποφασισμένη και προειλημμένη αποστολή:
Να φορτώσουν την καπιταλιστική κρίση στην πλάτη του λαού, να τον ισοπεδώσουν, ώστε να διασώσουν από την κρίση εκείνους που την προκάλεσαν, τους καπιταλιστές και τα μονοπώλια.
Στην αποστολή που έχουν αναλάβει το «νέο» που κάθε φορά εφευρίσκουν δεν έχει να κάνει παρά με τις ολοένα ισχυρότερες δόσεις εκβιασμού.
Με τις όλο και μεγαλύτερες «δόσεις» προπαγάνδας με στόχο την τρομοκράτηση, την πρόκληση φόβου και πανικού στα λαϊκά στρώματα.
Η τακτική τους είναι ξεκάθαρη:
Θέλουν να επιτύχουν την «παράλυση» των λαϊκών αντιστάσεων. Να ακυρώσουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Να καταπνίξουν την κοινωνική οργή μέσα από ένα όργιο καταστροφολογίας ώστε ο λαός -στο όνομα της «σωτηρίας» του(!)- να υποκύψει και να αποδεχτεί το σφαγιασμό του ως κάτι το «μοιραίο» και το «αναπόφευκτο»!
Η καταστροφή, τελικά, την οποία επικαλούνται είναι υπαρκτή.
Με μία διαφορά. Την καταστροφή την εκπροσωπούν και την επιφέρουν οι ίδιοι.
Απέναντι σε αυτή την «πέραν πάσης φαντασίας» καταστροφή, η αντίσταση, η οργανωμένη ανυπακοή, η απειθαρχία, ο ξεσηκωμός του λαού αποτελούν, πλέον, όρο επιβίωσης.
Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
