Είναι γνωστή σε όλους, πλέον, η πολιτική των ήπιων τόνων και της υποχωρητικότητας από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία. Μάλιστα, ο νέο-οθωμανισμός φαίνεται πως κερδίζει σημαντικό έδαφος ανάμεσα στις τάξεις των διαπλεκόμενων συμφερόντων μεταξύ επιχειρηματιών και πολιτικής. Εάν ελέγξουμε τι συμβαίνει στην.... χώρα, από την Θράκη, το Αιγαίο, το Καστελλόριζο έως την Κύπρο, διαπιστώνουμε πως υπάρχει μία κοινή συνισταμένη η οποία χαρακτηρίζεται ως άκρως επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, ενώ έχει αρχίσει να γίνεται ορατή η περίπτωση απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας έναντι της ελληνοτουρκικής φιλίας! Η πολύ παράξενη υποχωρητικότητα της Αθήνας (από πρώην και νυν κυβερνήσεις) σε ζητήματα που άπτονται του απολύτου ενδιαφέροντος της Ελλάδας και που κρίνονται από απλά εσωτερικά θέματα έως θέματα άκρως εθνικού οικονομικού ενδιαφέροντος και ζωτικού εθνικού χώρου, φαίνεται πως οδηγεί σε τετελεσμένα τα οποία θα ξεπεράσουν κατά πολύ την Μικρασιατική Καταστροφή…Παρατηρήσαμε πως οι Έλληνες πολιτικοί αποφεύγουν να έρχονται με θέματα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος που μέσα τους περιέχουν τουρκικές προκλήσεις. Για την ακρίβεια, οι Έλληνες πολιτικοί ματαιώνουν οποιαδήποτε αντιμετώπιση ζητημάτων που άπτονται πολιτικής (και όχι τεχνοκρατικής) παρέμβασης. Σε ερωτήσεις που γίνονται στην Βουλή και οι οποίες περιέχουν την λέξη «τούρκος» ή οποιοδήποτε παράγωγό της, οι αρμόδιοι υπουργοί είτε δεν απαντούν, είτε ζητούν συνεχείς αναβολές (έως της ματαίωσης των καυτών ερωτήσεων), ακόμη και όταν οι ερωτήσεις μετατρέπονται σε επίκαιρες (όταν παρέλθει ένας χρόνος χωρίς να απαντήσει το αρμόδιο υπουργείο, τότε η ερώτηση μετατρέπεται σε Επίκαιρη και απαιτεί την παρουσία του αρμόδιου υπουργού, ο οποίος υποχρεούται να απαντήσει…)!!!
Για να γίνουμε περισσότερο συγκεκριμένοι, παραθέτουμε δύο παραδείγματα από ερωτήσεις που έκανε ο βουλευτής του ΛΑ.ΟΣ. κ. Ιωάννης Κοραντής (πρώην πρέσβης στην Άγκυρα και πρώην διοικητής της ΕΥΠ) και οι οποίες απευθύνονταν προς το υπουργείο Παιδείας (29.9.2010) και προς το υπουργείο Εξωτερικών (29.11.2010).
Και στις δύο των περιπτώσεων, οι υπουργοί έδειξαν την συνήθη στάση αποφυγής στην απάντηση. Η πρώτη, αφορούσε την μειονοτική εκπαίδευση στην Θράκη και είχε θέμα «Αποθρασύνονται τα όργανα της Άγκυρας στη Θράκη», ενώ η δεύτερη έχει σχέση με τα Ελληνοτουρκικά και είχε ως θέμα «μηνύματα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις»… Τόσο η αρμόδια υφυπουργός κυρία Γεννηματά, όσο και ο αρμόδιος υπουργός κ. Λαμπρινίδης, δεν επιθυμούν να απαντήσουν και η στάση τους γεννά πλήθος αποριών για την διάθεση που έχουν να αντιμετωπίσουν θέματα που άπτονται εθνικού ενδιαφέροντος και τα οποία –υπό φυσιολογικές συνθήκες- θα έπρεπε να τα θέτουν σε πρώτη προτεραιότητα.
Απορούμε, εάν υπάρχει κάποια φοβικότητα στην στάση των πολιτικών έναντι της Άγκυρας και των παραλογισμών που αυτή από καιρού εις καιρόν τοποθετεί προκλητικά ως ζητήματα – προβλήματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Εν πάση περιπτώσει, εάν οι πολιτικοί της χώρας μας δεν δύνανται να καλύψουν τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπουργείων τους, που οικειοθελώς ανέλαβαν με την έκθεσή τους στα κοινά και στην πολιτική (είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω φοβικότητας, είτε λόγω συναισθηματικής σύγκρουσης), μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν σοβαρά το ενδεχόμενο αποχώρησής τους, αφού η εν τοις πράγμασι απουσία τους δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα δημιουργεί η Άγκυρα στην Ελλάδα;
http://anti-ntp.blogspot.com/2011/10/blog-post_4207.html
