Ο Σπάρτακος βάζει τα πράγματα στην θέση τους.
Ας τα πάρουμε αλλιώς…………..
Ναί, ζούμε χρόνια δύσκολα,ζόρικα χρόνια. Πέτρινα χρόνια.
Μασάμε ; Εμ,δε μασάμε. Και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να μασήσουμε.
Υπομένουμε,αλλά στεκόμαστε όρθιοι. Πολεμάμε.
Πολεμάμε και θα νικήσουμε.
ΔΕΝ λυγίζουμε, ΔΕΝ συμβιβαζόμαστε, ΔΕΝ σκύβουμε, ΔΕΝ προσκυνάμε.
Σκεφτόμαστε,εκλογικεύουμε,ζυγίζουμε, ταξινομούμε,κρίνουμε,συγκρίνουμε
και ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ στη μνήμη μας. ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ και Π Ο Τ Ε .
Και ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΟΡΘΙΟΙ. Με Δύναμη, με Μεγαλείο ψυχής, με Μαχητικότητα.
Με Επιμονή, με Χαμόγελο, με Πείσμα .Με τα κορμιά καμαρωτά.
Είμαστε Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ ! Αυτό,δεν το ξεχνάμε, ΠΟΤΕ. Ρέει στις φλέβες μας,
το αρχέγονο πυρωμένο αίμα του Φωτός, του Πολιτισμού και της Φιλοσοφίας.
Δροσίζει τα μέτωπά μας,η αύρα των Πελάγων μας. Τις ψυχές μας χαλυβδώνουν
τα φαλακρά βουνά μας και τις καρδιές μας τις δονεί, η Ιστορία μας.
Μικρά,ασήμαντα,παροδικά κι αμελητέα,ΟΛΑ όσα φόρτωσαν στις πλάτες μας,
με την κρυφή τους ελπίδα να μας εξουθενώσουν,να μας κάμψουν,να μας αλλοτριώσουν,
να μας εξαφανίσουν, οι ζηλόφθονες. Οι άφρονες,οι ουτιδανοί,οι σαπισμένοι.
Οι άκριτοι κι απαίδευτοι, που μές την παραζάλη τους, υπέπεσαν στο ΘΑΝΑΣΙΜΟ
σφάλμα,να μην μετρήσουν την Ελληνική ΨΥΧΗ. Οι ηλίθιοι σαλτιμπάγκοι,οι συμπλεγματικοί
κερκοπίθηκοι, τ’ασπόνδυλα, σιχαμερά και γλοιώδη πρωτόζωα. Που νόμισαν οι ΒΑΡΒΑΡΟΙ,
πως θα μας θαμπώσουν, μ’ένα έκφυλο μπουκέτο ανθισμένων αγοριών. Που πίστεψαν οι ΑΘΛΙΟΙ,
πως τα σπόρια της δικής τους τρυφηλότητας και του νοσηρού τους συβαριτισμού,
θα μπορούσαν να φυτρώσουν στα Ιερά μας βράχια. Ωσπου……….
Ωσπου, μετά την πρώτη έκπληξη,μετά το πρώτο ξάφνιασμα,μετά την αρχική οργή,
ήρθανε άνεμοι κουρσάροι απ’τον Ολυμπο,απ’την Γκιώνα,απ’την Πίνδο κι απ’το Βίτσι και σάρωσαν
τις απλωμένες φανταχτερές πραμάτειες τους.Τις σκόρπισαν στους πέντε δρόμους.
Τις εξαφάνισαν. Και μείναμε πάλι μόνοι, εμείς κι εμείς, οι λίγοι, μιά χούφτα άνθρωποι
σπαρμένοι στην Αιώνια κι Αμάραντη Χερσόνησο, στην εσχατιά της Ευρώπης.
Εμείς οι Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ ! Η αθάνατη γρανιτένια φυλή, οι χαλύβδινες ποιητικές ψυχές,
οι φωτοδότρες κατακόκκινες καρδιές. Μείναμε ΟΡΘΙΟΙ. Γιατί ΔΕΝ ξέρουμε να σκύβουμε,
γιατί ΔΕΝ μάθαμε να συμβιβαζόμαστε . Γιατί ΠΡΕΠΕΙ, γιά πολλοστή φορά,να τους δείξουμε
το Δρόμο της λεβεντιάς, το Μεγαλείο της ανθρώπινης Ψυχής,τη Ζεστασιά της φλογισμένης
μας, καρδιάς. Ορθιοι, με χαμόγελο,με περηφάνεια και γενναιοφροσύνη. Ο Ρ Θ Ι Ο Ι .
Χαμογελάτε λοιπόν,χαμογελάτε. Βγήτε στους δρόμους και τραγουδήστε,χορέψτε,ερωτευθήτε.
Οι πρόγονοί μας,οι παππούδες και οι πατεράδες μας, επιβίωσαν και ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΑΝ,
κάτω από ΠΟΛΥ χειρότερες συνθήκες. Εμείς θα κωλώσουμε στα εύκολα ;
Χ Α Μ Ο Γ Ε Λ Α Τ Ε . Χαμογελάτε γιατί σας εμψυχώνει ,χαμογελάτε γιατί τους τρομάζει.
Ας τα πάρουμε αλλιώς, λοιπόν.
Σέβας, ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ.
ΥΓ: Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ από άποψη,δεν σχολιάζει ΠΟΤΕ, τα σχόλια που αφορούν σε κείμενά του.
http://olympia.gr/2012/02/27/
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ...Like.... ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣ ΣΑΣ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ.....ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ......ΔΙΑΔΩΣΤΕ.....
