Το δραματικό χρονικό και το παρασκήνιο της προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Τα παιχνίδια που οδήγησαν στο πρώτο μνημόνιο, η πρόταση για αναδιάρθρωση του χρέους, που έμεινε ανεκμετάλλευτη. Η περιγραφή της ελληνικής "τραγωδίας" από έναν "αυτόπτη μάρτυρα", τον καθηγητή και πρώην υπουργό, Π. Ρουμελιώτη...
Σε ένα βιβλίο 383 σελίδων περιγράφει το παρασκήνιο, που οδήγησε την Ελλάδα στην "αγκαλιά" του ΔΝΤ και των Μνημονίων, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, καθηγητής και πρώην υπουργός, Παναγιώτης Ρουμελιώτης.
Όπως αναφέρει το "Έθνος", στο βιβλίο του με τίτλο "Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ - Πώς και γιατί φτάσαμε στο Μνημόνιο", ο κ. Ρουμελιώτης περιγράφει αναλυτικά τη λειτουργία του μηχανισμού του ΔΝΤ και των μηχανισμών που αποφάσισαν την εμπλοκή στην υπόθεση του ελληνικού χρέους, τον τιμωρητικό και εκδικητικό ρόλο που διαδραμάτισαν "εταίροι" όπως οι Γερμανοί και οι Φινλανδοί και ανοίγει μεγάλη συζήτηση για τις ευθύνες της τότε πολιτικής
ηγεσίας της χώρας, του Γ. Παπανδρέου και του Γ. Παπακωνσταντίνου, που χειρίστηκαν την κρίση χρέους.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην πρόταση του Ντομινίκ Στρος Καν να επιδιωχθεί αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Στο βιβλίο αναφέρονται λεπτομέρειες και για την επιχειρηματολογία του Στρος Καν και για την επιμονή του σε αυτήν την πρόταση, αλλά και για την απόρριψή της από ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, που είχαν στόχο την παραδειγματική τιμωρία της Ελλάδας και την προστασία των συμφερόντων των τραπεζών τους.
Ακόμη, περιγράφεται η ενημέρωση που είχε κάνει ο ίδιος στον Γ. Παπανδρέου και τον Γ. Παπακωνσταντίνου, στον πρώτο τηλεφωνικώς στις 13 Μαΐου του 2010 (και σε email που παρατίθεται στο βιβλίο) και στον δεύτερο, στις 11 Ιουνίου του 2011.
Στις 23 Ιουλίου ενημέρωσε και δια ζώσης τον κ. Παπανδρέου για τη θέση του Στρος Καν για αναδιάρθρωση, αλλά ο τότε πρωθυπουργός, επικαλούμενος την αδυναμία εξαναγκασμού των εταίρων σε μια τέτοια επιλογή, απάντησε ότι θα σύστηνε επιτροπή για να εξετάσει το θέμα.
Όπως αναφέρει, η επιλογή που έγινε τελικά, αποδείχθηκε τραγική για την Ελλάδα, σε αντίθεση με τα οφέλη που αποκόμισαν οι ξένες τράπεζες, παραθέτοντας και τα σχετικά στοιχεία.
Ο κ. Ρουμελιώτης εκφράζει την εκτίμηση, ότι δεν έγινε καμία προσπάθεια από την Αθήνα, να εκμεταλλευτεί την προτίμηση του ισχυρού τότε άνδρα του ΔΝΤ για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Όσον αφορά στους όρους, με τους οποίους διεξήχθη η διαπραγμάτευση και η σύναψη των δύο δανειακών συμβάσεων, η άποψη του κ. Ρουμελιώτη κρύβεται πίσω από τους στίχους του Κ. Π. Καβάφη, με τους οποίους ξεκινά του βιβλίο του... "Εν μεγάλη Ελληνική αποικία 200 π.Χ.".
Αποσπάσματα από το βιβλίο
"... Το Μνημόνιο ήταν ένα μέσο για να μετατραπεί το χρέος της Ελλάδας προς ιδιώτες σε χρέος προς κυβερνήσεις. Παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών χωρών, οι ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν στην κατοχή τους ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου θα προσπαθούσαν να τα ρευστοποιήσουν, όσο το δυνατόν πιο σύντομα, ώστε να περιορίσουν τις απώλειές τους, από μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της Ελλάδας..."
"...Αν η αναδιάρθρωση είχε συμπεριληφθεί στο πρώτο Μνημόνιο, δεν θα χρειάζονταν τόσο σκληρά δημοσιονομικά μέτρα για τη δημοσιονομική προσαρμογή και το πρόγραμμα θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας..."
"... Εκείνοι που αρνήθηκαν ή δεν επέμειναν στην έγκαιρη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (κυρίως η Γερμανία, η Γαλλία, η ΕΚΤ, οι ξένες Τράπεζες και τα διάφορα επενδυτικά ταμεία) ευθύνονται για την απελπιστική κατάσταση, στην οποία οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία με την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου..."
Σε ένα βιβλίο 383 σελίδων περιγράφει το παρασκήνιο, που οδήγησε την Ελλάδα στην "αγκαλιά" του ΔΝΤ και των Μνημονίων, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, καθηγητής και πρώην υπουργός, Παναγιώτης Ρουμελιώτης.
Όπως αναφέρει το "Έθνος", στο βιβλίο του με τίτλο "Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ - Πώς και γιατί φτάσαμε στο Μνημόνιο", ο κ. Ρουμελιώτης περιγράφει αναλυτικά τη λειτουργία του μηχανισμού του ΔΝΤ και των μηχανισμών που αποφάσισαν την εμπλοκή στην υπόθεση του ελληνικού χρέους, τον τιμωρητικό και εκδικητικό ρόλο που διαδραμάτισαν "εταίροι" όπως οι Γερμανοί και οι Φινλανδοί και ανοίγει μεγάλη συζήτηση για τις ευθύνες της τότε πολιτικής
ηγεσίας της χώρας, του Γ. Παπανδρέου και του Γ. Παπακωνσταντίνου, που χειρίστηκαν την κρίση χρέους.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην πρόταση του Ντομινίκ Στρος Καν να επιδιωχθεί αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Στο βιβλίο αναφέρονται λεπτομέρειες και για την επιχειρηματολογία του Στρος Καν και για την επιμονή του σε αυτήν την πρόταση, αλλά και για την απόρριψή της από ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, που είχαν στόχο την παραδειγματική τιμωρία της Ελλάδας και την προστασία των συμφερόντων των τραπεζών τους.
Ακόμη, περιγράφεται η ενημέρωση που είχε κάνει ο ίδιος στον Γ. Παπανδρέου και τον Γ. Παπακωνσταντίνου, στον πρώτο τηλεφωνικώς στις 13 Μαΐου του 2010 (και σε email που παρατίθεται στο βιβλίο) και στον δεύτερο, στις 11 Ιουνίου του 2011.
Στις 23 Ιουλίου ενημέρωσε και δια ζώσης τον κ. Παπανδρέου για τη θέση του Στρος Καν για αναδιάρθρωση, αλλά ο τότε πρωθυπουργός, επικαλούμενος την αδυναμία εξαναγκασμού των εταίρων σε μια τέτοια επιλογή, απάντησε ότι θα σύστηνε επιτροπή για να εξετάσει το θέμα.
Όπως αναφέρει, η επιλογή που έγινε τελικά, αποδείχθηκε τραγική για την Ελλάδα, σε αντίθεση με τα οφέλη που αποκόμισαν οι ξένες τράπεζες, παραθέτοντας και τα σχετικά στοιχεία.
Ο κ. Ρουμελιώτης εκφράζει την εκτίμηση, ότι δεν έγινε καμία προσπάθεια από την Αθήνα, να εκμεταλλευτεί την προτίμηση του ισχυρού τότε άνδρα του ΔΝΤ για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Όσον αφορά στους όρους, με τους οποίους διεξήχθη η διαπραγμάτευση και η σύναψη των δύο δανειακών συμβάσεων, η άποψη του κ. Ρουμελιώτη κρύβεται πίσω από τους στίχους του Κ. Π. Καβάφη, με τους οποίους ξεκινά του βιβλίο του... "Εν μεγάλη Ελληνική αποικία 200 π.Χ.".
Αποσπάσματα από το βιβλίο
"... Το Μνημόνιο ήταν ένα μέσο για να μετατραπεί το χρέος της Ελλάδας προς ιδιώτες σε χρέος προς κυβερνήσεις. Παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών χωρών, οι ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν στην κατοχή τους ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου θα προσπαθούσαν να τα ρευστοποιήσουν, όσο το δυνατόν πιο σύντομα, ώστε να περιορίσουν τις απώλειές τους, από μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της Ελλάδας..."
"...Αν η αναδιάρθρωση είχε συμπεριληφθεί στο πρώτο Μνημόνιο, δεν θα χρειάζονταν τόσο σκληρά δημοσιονομικά μέτρα για τη δημοσιονομική προσαρμογή και το πρόγραμμα θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας..."
"... Εκείνοι που αρνήθηκαν ή δεν επέμειναν στην έγκαιρη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (κυρίως η Γερμανία, η Γαλλία, η ΕΚΤ, οι ξένες Τράπεζες και τα διάφορα επενδυτικά ταμεία) ευθύνονται για την απελπιστική κατάσταση, στην οποία οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία με την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου..."
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ...Like.... ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣ ΣΑΣ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ.....ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ......ΔΙΑΔΩΣΤΕ.....
