Της Vicky Nikou
“Η κυρία Δήμητρα, μια βδομάδα τώρα, ετοιμαζότανε για την μεγάλη μέρα. Το είχε καμάρι από μικρή πως γιόρταζε την ίδια μέρα με τον Άγιο και μη ρωτήσετε ποιον Άγιο, γιατί για τους Θεσσαλονικείς μόνον ένας υπάρχει, ο Αϊ Δημήτρης ο Μυροβλύτης.
Καθάρισε το σπίτι, κολλάρισε τα ασπροκεντήματα, έφτιαξε γλυκά, κι όλα αυτά μόνη της, χωρίς τη βοήθεια κανενός, παρά τα 83 της χρόνια.Την παραμονή, πήρε το καλό της ταγιέρ από το καθαριστήριο, αγόρασε και μια αγκαλιά χρυσάνθεμα κι ύστερα κάθισε στο μπαλκόνι της κι έβλεπε τις γειτόνισσες να συζητούν όπως όλα τα απομεσήμερα , καθισμένες στο πεζούλι της εκκλησιάς. Τα παιδιά και τα εγγόνια της μαζί, παίζανε προστατευμένα στην αυλή Του. Αφού το σούρουπο ακολούθησε την περιφορά του σκηνώματος
Του και της εικόνας της Παναγιάς, έπεσε νωρίς, για να έχει δυνάμεις την επομένη.
Του και της εικόνας της Παναγιάς, έπεσε νωρίς, για να έχει δυνάμεις την επομένη.
Το πρωί σηκώθηκε νωρίς, νίφτηκε, ντύθηκε, φόρεσε και το κολιέ με τα μαργαριτάρια, δώρο του μακαρίτη του άντρα της. πήρε τα χρυσάνθεμα και ξεκίνησε για την εκκλησιά απέναντι.
Πριν κάνει δυο βήματα, την σταμάτησε ένας αστυνομικός.
– Που πάτε;
– Στον Άγιο
– Απαγορεύεται
– Γιατί παιδάκι μου;
– Θα έρθει ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
– Καλώς να έρθουν.
– Που πάτε;
– Στον Άγιο
– Απαγορεύεται
– Γιατί παιδάκι μου;
– Θα έρθει ο Πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
– Καλώς να έρθουν.
Τον παραμέρισε αποφασιστικά και έκανε να προχωρήσει.
- Απαγορεύεται σας είπα.!!!
Κοίταξε απέναντι και τρόμαξε. Αστυνομία παντού, οι γείτονες εξαφανισμένοι, κάγκελα μπροστά στην εκκλησία. Της κόπηκαν τα γόνατα
- Τι είναι παιδί μου; Έγινε πραξικόπημα;
– Τι είναι αυτά που λέτε κυρία μου; Πηγαίνετε είπα!!!
– Τι είναι αυτά που λέτε κυρία μου; Πηγαίνετε είπα!!!
Έφυγε πισωπατώντας.
Πιο πέρα, αρκετά μακριά, είχε αρχίσει να μαζεύεται κόσμος. Έκανε να πάει προς τα εκεί, μα σαν να μετάνιωσε, γύρισε, άφησε στα χέρια του αστυνομικού τα χρυσάνθεμα και του είπε αυστηρά.
- Αυτά να τα πας στον Άγιο. Ακούς!!!
Όρθωσε το ανάστημα και με τρεμάμενα βήματα και βουρκωμένα μάτια προχώρησε προς τους συγκεντρωμένους. Στο δρόμο μουρμούριζε.
«Που θα μου πουν εμένα απαγορεύεται. Ποιοι είναι αυτοί που θα με διώξουν από το δεύτερο σπίτι μου; Ποιοι είναι αυτοί που θα μου κάνουν κουμάντο που και πότε θα πάω μέσα στη γειτονιά μου, πότε θα προσκυνήσω; Άκου κουμάντο στον τόπο μου!!! Γιορτάζω κι όλας και είναι γρουσουζιά»
«Που θα μου πουν εμένα απαγορεύεται. Ποιοι είναι αυτοί που θα με διώξουν από το δεύτερο σπίτι μου; Ποιοι είναι αυτοί που θα μου κάνουν κουμάντο που και πότε θα πάω μέσα στη γειτονιά μου, πότε θα προσκυνήσω; Άκου κουμάντο στον τόπο μου!!! Γιορτάζω κι όλας και είναι γρουσουζιά»
Σε λίγο άρχισαν να καταφτάνουν οι επίσημοι. Και η κυρία Δήμητρα, ξεφεύγοντας από τους πολλούς, σήκωσε την γροθιά της, έβαλε όλα της τα δυνατά και φώναξε, κλαίγοντας:
Ντροπηηηηηή σας!!!”
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ...Like.... ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣ ΣΑΣ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ.....ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ......ΔΙΑΔΩΣΤΕ.....
