Η Λήμνος αποφάσισε να αντιδράσει την ώρα που η ελληνική κοινωνία κοιτάζει παγωμένη να έρχεται το ένα μέτρο μετά το άλλο και αναρωτιέται μέχρι που θα φτάσουμε, πόσο πίσω θα γυρίσει η ιστορία, τι μέλλον επιφυλάσσουμε στις επόμενες γενιές;
Το μήνυμα της ενότητας και της αποφασιστικότητας έφτασε παντού και όλοι οι Λημνιοί, αλλά και όσοι αισθάνονται Λημνιοί, όπου κι αν βρίσκονται ξεσηκώθηκαν για τον κοινό σκοπό.
Θέλουμε, απαιτούμε, η Λήμνος να ζήσει.
Οι Λημνιοί γνωρίζουν καλά από την πικρή πείρα της χρόνιας απομόνωσης και αδιαφορίας, ότι οι επιπτώσεις της κρίσης θα είναι αντικειμενικά μεγαλύτερες και η
αντιμετώπιση τους δυσκολότερη αν δεν διατηρήσουμε ένα ελάχιστο επίπεδο λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών στο νησί μας.
Ξέρουμε πως σε δύσκολους καιρούς ότι χάνεται δύσκολα ξανακερδίζεται. Αλλά δεν θα αφήσουμε το νησί μας να γυρίσει χρόνια πίσω.
Προϋπόθεση για να συνεχίσουμε να ζούμε και να δημιουργούμε είναι να έχουμε ασφάλεια, υπηρεσίες υγείας και παιδείας, για όλους, φροντίδα για τους αδύναμους, υπηρεσίες υποστήριξης της οικονομικής δραστηριότητας, της απασχόλησης και των επιχειρήσεων και βέβαια ασφαλείς τακτικές και ποιοτικές συγκοινωνίες.
Στον παραλογισμό όμως που καθημερινά βιώνουμε όλοι μας, αυτές οι ελάχιστες προϋποθέσεις επιβίωσης, αποτελούν οικονομικά βάρη για το κράτος, γι’ αυτό και πολύ απλά τις καταργεί. Το νοσοκομείο της Λήμνου συγχωνεύτηκε με αυτό της Μυτιλήνης. Τα γραφεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης καταργήθηκαν. Η Δ.Ο.Υ. Λήμνου καταργείται. Οι συνάνθρωποι μας, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, αναγκάζονται να μεταβαίνουν στην Μυτιλήνη, αφού δεν λειτουργεί στη Λήμνο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας. Οι συγκοινωνίες συνεχίζουν να ταλαιπωρούν όλους μας και να εμποδίζουν την ανάπτυξη του τόπου μας.
Ξέρουμε, βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας, βιώνουμε και μείς την κρίση σε κάθε πλευρά της ζωής μας. Αλλά αρνούμαστε να πληρώνουμε διπλά και τριπλά τα αποτελέσματα άκριτων , πανικόβλητων και αναποτελεσματικών πολιτικών που το μόνο που κάνουν είναι να επιβάλουν συνεχώς νέα μέτρα οριζόντια επι δικαίων και αδίκων.
Είναι άδικο η ευθύνη να επιμερίζεται οριζόντια και τα βάρη να πέφτουν πάντα πάνω στους πιο αδύναμους. Δεν μπορεί την ώρα που μειώνεται το εισιτήριο για την είσοδο σε καζίνο να αυξάνεται το εισιτήριο για εισαγωγή στο νοσοκομείο. Δεν μπορεί το αεροπορικό εισιτήριο για Αθήνα να φτάνει όσο μια αγροτική σύνταξη. Δεν μπορεί το χαράτσι της ΔΕΗ να πέφτει σαν πέλεκυς σε νοικοκυριά που δε έχουν γάλα για τα παιδιά τους.
Δεν μπορεί να ξεπουλιέται η εθνική περιουσία με τον τρόπο που ξεπουλήθηκε η Αγροτική δηλαδή με τα δικά μας λεφτά να αγοράζουν οι κερδοσκόποι τη δική μας περιουσία.
Δεν μπορεί η Αυτοδιοίκηση το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη να διαλύεται με μόνο στόχο να παραδοθούν όλα στους μηχανισμούς της αγοράς.
Δεν μπορεί τα νησιά να μην αντιμετωπίζονται όπως προβλέπουν το σύνταγμα και οι νόμοι. Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ότι με αυτά τα μέτρα ο κίνδυνος μιας νέας μετανάστευσης και ερήμωσης των νησιών είναι ορατός.
Να μην αφήσουμε την απογοήτευση και τη μοιρολατρία να κυριαρχήσουν. Έχει περάσει από το μυαλό όλων μας «Τι μας λένε; Να αγωνιστούμε; Και ποιος θα μας ακούσει;» Αυτό θέλουν όμως και εμείς αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Δεν αρκεί να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον. Το διεκδικούμε και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε.
Το μήνυμα της ενότητας και της αποφασιστικότητας έφτασε παντού και όλοι οι Λημνιοί, αλλά και όσοι αισθάνονται Λημνιοί, όπου κι αν βρίσκονται ξεσηκώθηκαν για τον κοινό σκοπό.
Θέλουμε, απαιτούμε, η Λήμνος να ζήσει.
Οι Λημνιοί γνωρίζουν καλά από την πικρή πείρα της χρόνιας απομόνωσης και αδιαφορίας, ότι οι επιπτώσεις της κρίσης θα είναι αντικειμενικά μεγαλύτερες και η
αντιμετώπιση τους δυσκολότερη αν δεν διατηρήσουμε ένα ελάχιστο επίπεδο λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών στο νησί μας.
Ξέρουμε πως σε δύσκολους καιρούς ότι χάνεται δύσκολα ξανακερδίζεται. Αλλά δεν θα αφήσουμε το νησί μας να γυρίσει χρόνια πίσω.
Προϋπόθεση για να συνεχίσουμε να ζούμε και να δημιουργούμε είναι να έχουμε ασφάλεια, υπηρεσίες υγείας και παιδείας, για όλους, φροντίδα για τους αδύναμους, υπηρεσίες υποστήριξης της οικονομικής δραστηριότητας, της απασχόλησης και των επιχειρήσεων και βέβαια ασφαλείς τακτικές και ποιοτικές συγκοινωνίες.
Στον παραλογισμό όμως που καθημερινά βιώνουμε όλοι μας, αυτές οι ελάχιστες προϋποθέσεις επιβίωσης, αποτελούν οικονομικά βάρη για το κράτος, γι’ αυτό και πολύ απλά τις καταργεί. Το νοσοκομείο της Λήμνου συγχωνεύτηκε με αυτό της Μυτιλήνης. Τα γραφεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης καταργήθηκαν. Η Δ.Ο.Υ. Λήμνου καταργείται. Οι συνάνθρωποι μας, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, αναγκάζονται να μεταβαίνουν στην Μυτιλήνη, αφού δεν λειτουργεί στη Λήμνο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας. Οι συγκοινωνίες συνεχίζουν να ταλαιπωρούν όλους μας και να εμποδίζουν την ανάπτυξη του τόπου μας.
Ξέρουμε, βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας, βιώνουμε και μείς την κρίση σε κάθε πλευρά της ζωής μας. Αλλά αρνούμαστε να πληρώνουμε διπλά και τριπλά τα αποτελέσματα άκριτων , πανικόβλητων και αναποτελεσματικών πολιτικών που το μόνο που κάνουν είναι να επιβάλουν συνεχώς νέα μέτρα οριζόντια επι δικαίων και αδίκων.
Είναι άδικο η ευθύνη να επιμερίζεται οριζόντια και τα βάρη να πέφτουν πάντα πάνω στους πιο αδύναμους. Δεν μπορεί την ώρα που μειώνεται το εισιτήριο για την είσοδο σε καζίνο να αυξάνεται το εισιτήριο για εισαγωγή στο νοσοκομείο. Δεν μπορεί το αεροπορικό εισιτήριο για Αθήνα να φτάνει όσο μια αγροτική σύνταξη. Δεν μπορεί το χαράτσι της ΔΕΗ να πέφτει σαν πέλεκυς σε νοικοκυριά που δε έχουν γάλα για τα παιδιά τους.
Δεν μπορεί να ξεπουλιέται η εθνική περιουσία με τον τρόπο που ξεπουλήθηκε η Αγροτική δηλαδή με τα δικά μας λεφτά να αγοράζουν οι κερδοσκόποι τη δική μας περιουσία.
Δεν μπορεί η Αυτοδιοίκηση το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη να διαλύεται με μόνο στόχο να παραδοθούν όλα στους μηχανισμούς της αγοράς.
Δεν μπορεί τα νησιά να μην αντιμετωπίζονται όπως προβλέπουν το σύνταγμα και οι νόμοι. Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ότι με αυτά τα μέτρα ο κίνδυνος μιας νέας μετανάστευσης και ερήμωσης των νησιών είναι ορατός.
Να μην αφήσουμε την απογοήτευση και τη μοιρολατρία να κυριαρχήσουν. Έχει περάσει από το μυαλό όλων μας «Τι μας λένε; Να αγωνιστούμε; Και ποιος θα μας ακούσει;» Αυτό θέλουν όμως και εμείς αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Δεν αρκεί να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον. Το διεκδικούμε και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε.
Ήδη φαίνεται τουλάχιστον στα λόγια να αναγνωρίζουν το λάθος. Το είπαν ο ΔΥΠΕάρχης και ο Υπουργός Ναυτιλίας για το Νοσοκομείο, το αναγνωρίζουν πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες για την ΔΟΥ. Ο κ. Μουσουρούλης αναγνώρισε ότι η Λήμνος απαιτεί διακριτή και ειδική αντιμετώπιση στα θέματα της ακτοπλοΐας. Τα ταξί επιτέλους πληρώθηκαν και κινήθηκαν για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο.
Από τώρα μέχρι την Παρασκευή μέρα της Παλλημνιακής απεργίας συνεχίζουμε συντονιζόμαστε και καλούμε όλους στον κοινό αγώνα.
Έχουμε ήδη πάνω από πέντε χιλιάδες υπογραφές από όλη τη Λήμνο, είναι πρωτοφανές το μέγεθος αλλά και το μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας.
Να είστε σίγουροι ότι το μήνυμα φτάνει εκεί που πρέπει! Θα μας ακούσουν… και αν δεν μας ακούσουν τώρα, εμείς θα «φωνάξουμε» πιο δυνατά!
Η Λήμνος θέλει να ζήσει και θα ζήσει
http://troktiko.eu/2012/11/h-limnos-thelei-na-zisei-kai-tha-zisei-h-limnos-apofasise-na-antidrasei-thn-ora-pou-h-ellhniki-koinonia-koitazei-na-erchetai-to-ena-metro-meta-to-allo/
