Μια σκηνή, μια εικόνα, ένα απλό φωτογραφικό κλικ. Κι όμως περικλείει μέσα του την ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Η μία έφυγε, η κλεψύδρα του χρόνου… άδειασε, η άλλη έμεινε εκεί σμιλεμένη κι αυτή από τον ίδιο γλύπτη-τον χρόνο-με τα
κάτασπρα μαλλιά της, το κεφάλι σκυφτό, τα μάτια βουρκωμένα κι έναν κόμπο στο λαιμό.
Και το χέρι σηκωμένο σε έναν ύστατο χαιρετισμό λίγο πριν το φέρετρο χαθεί από το κάδρο του φωτογράφου, σβηστεί από τα μάτια του ουρανού. Έτσι αποχαιρέτησε την Αντιγόνη Βαλάκου, η Άννα Συνοδινού.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ...Like.... ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣ ΣΑΣ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ.....ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ......ΔΙΑΔΩΣΤΕ.....
