Όλοι έχετε διαβάσει κατά καιρούς στα άρθρα μου , σχετικά με την ομάδα των Αγανακτισμένων Μοτοσυκλετιστών Ελλάδος και τις δράσεις της.
Σήμερα και με αφορμή την απώλεια μέσα σε δύο μήνες , δύο καλών φίλων , μελών της ομάδας , αποφάσισα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στην δημιουργία και της δράσεις της ομάδας.
Όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη 1η Ιουνίου του 2011 , όταν μαζί με τους χιλιάδες άλλους απλούς
Έλληνες πολίτες που συναθροίστηκαν στο Σύνταγμα για να διαδηλώσουν ενάντια στα μνημόνια και τις συμφορές που έρχονταν , μια παρέα φίλων με κοινό παρονομαστή την αγάπη τους για τις μηχανές , αποφάσισε να κάνει τον δικό της αγώνα με ένα τρόπο διαφορετικό απ τον συνηθισμένο.
Οργανώθηκε έτσι και κοινοποιήθηκε στο facebook στο άψε σβήσε η πρώτη δράση , η οποία αποτελεί και την ιδρυτική πράξη της ομάδας , που έλεγε ότι θα συγκεντρωθούν όλοι όσοι επιθυμούσαν να συμμετέχουν στον Λυκαβηττό , με τις μηχανές τους και συντεταγμένα θα κάνουν μοτοπορεία προς το Σύνταγμα όπου θα συναντούσαν και τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Στην πρώτη αυτή μοτοπορεία συμμετείχαν 120 μηχανές , αρκετές εκ τον οποίων διπλοκάβαλες.
Σε αυτό το σημείο οφείλω να παραθέσω την δική μου εμπειρία απ την εμφάνιση των μοτοσυκλετιστών στο Σύνταγμα , καθώς ήμουν εκεί και βρέθηκα δίπλα στην πομπή την στιγμή ακριβώς που έφτασε στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές. Το συγκεντρωμένο πλήθος άκουσε βόμβο μηχανών και κόρνες που ούρλιαζαν δαιμονισμένα. Στην αρχή αρκετοί πήραν θέση μάχης καθώς νόμισαν ότι επρόκειτο για δυνάμεις καταστολής με μηχανές , γρήγορα όμως έγινε αντιληπτό ότι επρόκειτο για το πρώτο μηχανοκίνητο τμήμα Αγανακτισμένων πολιτών που έρχονταν να πλαισιώσει την εκδήλωση διαμαρτυρίας. Τότε ήταν που ο βόμβος των μηχανών , έγινε ένα με τα κορναρίσματα , τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα των συγκεντρωμένων , τότε ήταν που η συγκέντρωση πήρε άλλο αέρα και δυναμική. Δεν ήμασταν μόνοι , δεν ήμασταν λίγοι , δεν ήμασταν ανυπεράσπιστοι απέναντι στις δυνάμεις καταστολής. Είχαμε κι εμείς το δικό μας μηχανοκίνητο ιππικό.
Έτσι , ως μηχανοκίνητο ιππικό , θα διαβάσετε να τους αναφέρω τους Αγανακτισμένους Μοτοσυκλετιστές Ελλάδος σε κάθε άρθρο εκείνης της περιόδου και πάντα έφταναν την κατάλληλη στιγμή για να δώσουν με την παρουσία τους δύναμη και κουράγιο στους πεζούς διαδηλωτές. Δεν ήταν λίγε οι φορές που η ομάδα προσπαθώντας να βοηθήσει τους πεζούς διαδηλωτές , “παγιδεύτηκε” ανάμεσα σε χημικά και δυνάμεις καταστολής , έχοντας θέσει την σωματική ακεραιότητα των μελών της , αλλά και των μηχανών τους σε μεγάλο κίνδυνο.
Ο χρόνος κύλισε , η ομάδα οργανώθηκε καλύτερα και συμμετείχε με επιτυχία σε όλες τις κοινωνικές δράσεις , χωρίς ποτέ να ολισθαίνει σε πολιτικές κατηγοριοποιήσεις και επιλογές. Η ακομμάτιστη στάση της ομάδας η οποία αποτελεί συλλογική και ομόφωνη επιλογή των μελών της , δεν σημαίνει ότι οι συμμετέχοντες είναι απολιτίκ ή αδιάφοροι , επιλέχθηκε απλά ο δρόμος του κοινού αγώνα της αναζήτησης αυτών που τους ενώνουν και όχι αυτών που θα μπορούσαν να τους χωρίσουν.
Θέλοντας να πω δυο λόγια για τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της ομάδας , θα πω ότι αυτός βασίζεται σε αμεσοδημοκρατικά πρότυπα καθώς η συνέλευση των μελών είναι αυτή που αναδεικνύει τα θέματα και παίρνει τις αποφάσεις (κατά πλειοψηφία) για δράσεις , τις οποίες στην συνέχεια εκτελεί η ομάδα με την εποπτεία των συντονιστών. Η συνέλευση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν δεν υπάρχει παρουσία του 50+1 απόλυτου αριθμού ενεργών μελών , οι συντονιστές είναι τρεις και έχουν εκλεγεί απ την συνέλευση και όλα τα μέλη έχουν την υποχρέωση να συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις δράσεις που αποφασίζονται.
Έχοντας την τιμή και την χαρά να παρακολουθήσω αυτές τις διαδικασίες , ως καλεσμένος (δεν ανήκω στην ομάδα , όχι γιατί δεν με εκφράζει , αλλά γιατί είναι συνειδητή μου επιλογή να μην ανήκω πουθενά) , διαπίστωσα ότι ο λόγος που αυτή ομάδα , η παρέα θα έλεγα καλύτερα , συνεχίζει να είναι ενωμένη και δυνατή , είναι ο σεβασμός των μελών της και η προσήλωση στον στόχο , που δεν είναι άλλος απ την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Αυτή η ανάγκη για κοινωνική προσφορά , έχει κρατήσει την ομάδα ενωμένη , δυνατή και δραστήρια , καθώς δεν έμεινε όπως πολλά άλλα σχήματα που δημιουργήθηκαν στις ταραγμένες πρώτες ημέρες των μνημονίων , στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας , αλλά έβαλε σαν στόχο να δίνει το παρόν και σε κάθε εκδήλωση κοινωνικού έργου για τα θύματα των πολιτικών επιλογών και τις κακής διακυβέρνησης της εποχής των μνημονίων.
Η διάθεση για προσφορά όλων των μελών και φίλων της ομάδας είναι αυτή που βοήθησε την ομάδα στο να αποκτήσει την δική της έδρα , στην οποία γίνονται συνελεύσεις , εκδηλώσεις , συγκέντρωση ρούχων και τροφίμων και κάθε άλλη εκδήλωση που αφορά την δράση της ομάδας.
Περισσότερα δεν θα πω για την ομάδα , θα σας παραπέμψω όμως στην ιστοσελίδα της , όπου μπορείτε να δείτε τις δράσεις που έχουν μέχρι στιγμή πραγματοποιηθεί , καθώς και να διαβάσετε περισσότερα γι αυτήν.
Αφιερωμένο στους Γιάννη και Γιώργο , που έφυγαν νωρίς και πλέον ταξιδεύουν στις λεωφόρους του Παραδείσου…
http://networkedblogs.com/UBw8E
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ...Like.... ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣ ΣΑΣ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ.....ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ......ΔΙΑΔΩΣΤΕ.....
